Данута Бічэль-Загнетава-савецкая беларуская паэтесса.

Нарадзілася 3 снежня 1937 года ў вёсцы Біскупцы (Лідскі раён, Гродзенская вобласць, Беларусь) у беларускай сялянскай сям’і. У 1957 годзе скончыла Навагрудскае педагагічнае вучылішча, у 1962 годзе-філалагічны факультэт Гродзенскага педінстытута, пасля чаго выкладала беларускую мову і літаратуру ў гродзенскіх школах. З 1982 загадчыца Домам-музеем Максіма Багдановіча.

У канцы 1980-х гг. прымала актыўны ўдзел у грамадскім руху, адна з арганізатараў Таварыства Максіма Багдановіча, з 1988 года сябра Беларускага Народнага Фронту. Сябра Беларускага ПЭН-Цэнтра.

Выступае з рэлігійна-асветніцкімі нарысамі ў беларускім каталіцкім часопісе “Наша вера”. Дзяржаўная прэмія БССР імя Я. Купалы (1984) за кнігу вершаў «Дзе ходзяць басанож» (1984). Жыве ў Гародні.

 Творчасць

Пісаць вершы пачала ў школе. Першая вершаваная публікацыя – у Рэспубліканскай газеце “Літаратура і мастацтва» (1953). У вершах, арганічна звязаных з народна-паэтычнай традыцыяй, апявае Радзіму, жыццё працаўнікоў вёскі, прыгажосць роднай зямлі. Згодна з «Кароткай літаратурнай энцыклапедыі», паэзія Дануты Бічэль-Загнетовой, «адзначаная шчырасцю, эмацыянальнай напружанасцю і фальклорнай каларытнасцю мовы, прысвечана жыцці сучаснай вёскі, каханні, прыродзе». Данута Бічэль-Загнетава выходзіць да філасофскіх пачаткаў інтуітыўна, праз жаночую эмацыйную псіхалогію. Рэаліі свету для яе набываюць нейкую сімвалічную узаемазвязаную прадметнасць.Аднак, пры ўсім пры гэтым, Бічэль-Загнетава глыбока нацыянальная паэтка. Аўтар зборнікаў паэзіі «Дзявочае сэрца» (1961), «Нёман ідзе» (1964), «Запалянкі» (1967), «Доля» (1972), «Ты — гэта ты» (1976), «Браткі» (1979), «Дзе ходзяць басанож» (1983), «Загасцінец» (1985), «Даўняе сонца» (1987), «А на Палессі» (1990), «Божа, мой Божа» (1992), «Нядзелька» (1998), «Снапок» (1999), «На белых аблоках сноў» (2002), «Стакроткі ў вяночак Божай Маці» (2004), «Нараджэнне Езуса Хрыста, нашага Збаўцы» (2005), «Ойча наш…» (2008), «Iду сцяжынаю да Бога» (2012), «Выбраныя творы»(2016),«Дайсці да Каложы»(2017), «Гускі вяртаюцца» (2019). Напісала паэмы і кнігі вершаў для дзяцей «Перапёлка» (1968), «Грыб-парасон» (1969), «Дзічка» (1971),«Дагані на кані» (1973), «Лузанцы» (1982), «Габрынька і Габрусь» (1985), «Гараднічанка» (1993). Аўтар кнігі нарысаў, мемуараў і эсэ «Хадзі на мой голас» (Вроцлаў, 2008), выдала кнігі прозы «Мост святога Францішка» (2010), «Правінцыя святога Францішка» (2013).