Анатоль Юр’евіч Аўруцін (нар. 3 ліпеня 1948, Мінск) — беларускі паэт, перакладчык, публіцыст, літаратурны крытык, аглядальнік, рэдактар. Сябра Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1993 года.

Нарадзіўся ў сям’і інжынера-чыгуначніка Юрыя Майсеевіча Аўруціна. У 1972 годзе скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Працаваў слесарам-інструментальшчыкам у Мінскім вагонным дэпо, педагогам-арганізатарам у домакіраўніцтве № 2 Беларускай чыгункі, літкансультантам газеты “Железнодорожник Белоруссии”, пры якой дзесяць гадоў (1974-1984) кіраваў літаратурным аб’яднаннем “Магістраль”.

Пазней-літаратурны рэдактар, старшы літаратурны рэдактар часопіса “Служба побыту Беларусі” , адказны сакратар і намеснік галоўнага рэдактара часопіса» Салон”, галоўны рэдактар часопіса»”Асабістае жыццё”, аглядальнік па пытаннях культуры газеты “Советская Белоруссия”, першы намеснік галоўнага рэдактара газеты ”Белоруссия”, рэдактар аддзела паэзіі часопіса ”Нёман”, са снежня 1998 года па цяперашні час — галоўны рэдактар часопіса”Няміга літаратурная”. З лістапада 2005 па люты 2008-першы сакратар праўлення Саюза пісьменнікаў Беларусі.

Творчасць

Як паэт дэбютаваў 18 лютага 1973 года на старонках газеты “Железнодорожник Белоруссии”. Аўтар шматлікіх зборнікаў вершаў, выдадзеных у Беларусі, Расіі, Канадзе і Германіі. Укладальнік анталогіі “Сучасная руская паэзія Беларусі” (Мн.:, 2003). Член рэдакцыйных саветаў часопісаў «Неўскі Альманах» (Санкт-Пецярбург), «Балтыка» (Талін, Эстонія), «Дон» (Растоў-на-Доне), «Пад’ём» (Варонеж), «Волга. ХХІ стагоддзе» (Саратов), «Приокские зоры» (Тула), «Рускі пісьменнік» (Санкт-Пецярбург), «Вертыкаль XXI стагоддзе» (Ніжні Ноўгарад). Публікаваўся ў многіх літаратурных выданнях розных краін. У тым ліку ў “Літаратурнай газеце”, “літаратурнай Расіі”, часопісах “Масква”, “юнацтва”, “Наш сучаснік”, “Маладая гвардыя”, “Айчынныя запіскі”, “Нява”, “Аўрора”, “Неўскі альманах”, “Сібірскія агні”, “Поўнач”, “Пад’ём”, “Дон”, “Дзень літаратуры”, штогодніку “Дзень паэзіі”, “Новы часопіс” (ЗША), “Грані” (Францыя), “Літаратурны еўрапеец”, “Масты”, “Плывучы мост”, “Новы свет” (Канада), “Вітражы” (Аўстралія).

Адзіны з паэтаў постсавецкай прасторы уключаны ў четырехтомную анталогію “100 гадоў рускай зарубежнай паэзіі” (Франкфурт-на-Майне, Германія, 2017). Перакладае вершы з беларускай і іншых моў. Пераклаў на рускую мову асобныя творы Авідзія, Гарацыя, Катула, Вяргілія, Бадлера, Сапфо, Лоркі, Рэмбо, Борхеса, М. Багдановіча, М. Танка, М. Башлакова, М. Мятліцкага, М. Пазнякова, я. Янішчыц, кнігі паэзіі Х. Асадулаева «Пробліскі таінства» і «Рэха каранёў» (з каратинского), кнігу выбранага народнага паэта Дагестана Магамеда Ахмедава «Самотны востраў» (з аварскага).

У якасці журналіста выпусціў дзве кніжкі нарысаў у серыі “Навучэнцам аб прафесіях:Радыётэхнік”,1980 і “Машыніст”,1983,а таксама навукова-папулярную брашуру “Любоўныя зёлкі”,1992.